school

5 vragen aan… Jasmijn en Esther

Wie lopen er rond op de vestigingen van BLH? Wat is hun specialiteit? En hoe werken ze? Maak kennis met onze medewerkers. Deze keer BLH’ers Jasmijn en Esther.

Wat zijn je werkzaamheden bij BLH?

Jasmijn: “Nu ik er goed over nadenk doe ik van alles binnen BLH. Ik begeleid kinderen en jongeren met leerproblematiek, voer RT uit op scholen, verricht onderzoek en geef behandelingen in de basis GGZ voor hoofdzakelijk kinderen met ADHD en sociaal-emotionele problematiek, ik werk voor REACH en tot slot werk ik samen met de Buitenjuf. En oh ja, ik manage ook deels het Sri Lanka project. Het is fantastisch om zo gevarieerd bezig te kunnen zijn.”

Esther: “De meeste kinderen die ik zie, komen bij mij voor dyslexiebehandelingen. Deze kinderen heb een diagnose dyslexie en een behandelindicatie. Met hen doe ik verschillende oefeningen, zowel mondeling als op de computer, met als doel dat ze uiteindelijk vooruitgaan met lezen. Daarnaast zie ik ook twee leerlingen die ik help met begrijpend lezen; één van hen op de basisschool en de ander in 3 Havo.”

Welke creatieve, grappige dingen doe je tijdens de begeleiding?

Esther: “Ik begeleid een meisje dat het thuis niet makkelijk heeft. ‘s Ochtends om 9.00 uur zit haar hoofd al helemaal vol met alle indrukken die ze vanuit huis heeft meegekregen. Omdat ik zelf voor mijn ontspanning en om te ontprikkelen na een drukke dag regelmatig mediteer, dacht ik: ‘Hé laat ik dat bij haar ook eens proberen!’ We starten nu de behandeling met een korte meditatie van 3 minuten. Na die drie minuten voelt ze zich helemaal ontspannen en is haar hoofd leeg, zodat ze open staat voor wat ik haar wil leren tijdens de behandeling. Mooi hè?’’

Jasmijn: “Ik gaf een jongen begeleiding voor begrijpend lezen. Hij was moeilijk te motiveren en had weinig zin in de begeleiding. Toen ik doorvroeg naar wat hij leuk vond, vertelde hij mij dat hij groot fan is van ACDC. Toen hebben we maar even heel hard zijn favoriete nummer van ACDC opgezet en heb ik een tekst over rockmuziek opgezocht. Hij bloeide helemaal op en we zijn daarna lekker aan de slag gegaan! ’’

Wat is je grappigste blunder tijdens een begeleiding?

Jasmijn: “Tijdens rekenbegeleiding was ik een keer heel overtuigend een som aan het uitleggen aan een groep 8er, totdat ze mij op een rekenfout wees. Mijn eerste reactie was dat ik mij schaamde. Maar het prachtige eraan was, was dat zij de som aan mij uit ging leggen en het vlekkeloos deed. Ze ontving ook voor faalangst begeleiding van mij en straalde op dat moment ontzettend veel zelfvertrouwen uit! Niet alleen dat ze de som goed had, maar ook omdat ze had durven zeggen dat ik het niet helemaal juist deed en zij daar toen het voortouw in nam. Ik was hartstikke trots op haar.’’

Esther: “Oeh, dat is een lastige vraag. Daar heb ik echt even over na moeten denken. Eigenlijk heb ik voor zover ik weet nog nooit een echte blunder begaan… Soms ben ik een beetje chaotisch en dan benoem ik dat naar de leerlingen. Sommige komen dan met heel handige opmerkingen als “Juf, ik zou dat de volgende keer maar in de tas laten zitten…” Soms denken we als volwassenen veel te ingewikkeld omdat we ons laten hinderen door beperkingen (‘dat kan niet want…’). Leuk om de vindingrijkheid en de creativiteit van de kinderen te horen en toe te passen.”

Hoe komt de mindsettheorie terug in je werkzaamheden?

Esther: ‘’Mijn motto is al jarenlang: ‘Je kunt meer dan dat je denkt’. Dat probeer ik de leerlingen ook te laten inzien. Ik maak vaak gebruik van grafieken of tabellen waarbij ik laat zien hoeveel woorden een kind goed gelezen heeft óf hoe lang ze over een rijtje met 15 woorden doen. Het is mooi om te zien dat ze trots zijn wanneer ze sneller zijn gaan lezen. En wanneer het minder goed ging dan de vorige keer, bespreken we hoe dat kwam. Soms leg ik ook uit dat je niet de hele dag een topprestatie kunt leveren; dat zou echt zwaar vermoeiend zijn. Daarnaast geef ik de leerlingen ook mee dat het oké is om te zijn wie je bent. Want als de wereld alleen maar uit Albert Einsteins zou bestaan, in wat voor wereld zouden we dan leven? Diversiteit maakt de maatschappij alleen maar mooier.’’

Jasmijn: ”Ik probeer kinderen altijd bewust te maken van hun denkproces als ze moeten beginnen met een taak die ze moeilijk vinden. Door alle denkstappen langs te gaan, komen zij er snel achter dat die negatieve gedachten niet behulpzaam zijn. Samen kijken we dan hoe we die gedachten om kunnen vormen in helpende gedachten. Als een begeleiding start, begin ik meestal ook met een psychoeducatie over hoe mensen leren en hoe dat werkt in de hersenen. Kinderen vinden het onderwerp ‘hersenen’ namelijk ontzettend interessant.”

Wat vond je zelf vroeger heel moeilijk op school?

Jasmijn: “Vroeger had erg veel last van faalangst en ik vond dat ik alles zelf maar moest kunnen. Wat mij toen heeft geholpen is dat ik toch om hulp ben gaan vragen en dat daar geen schaamte in zit. Ook ben ik gestopt met mijzelf vergelijken met anderen. Iedereen heeft zo zijn eigen talenten en het is helemaal oké om iets moeilijk te vinden. Met wat extra oefening kom je er wel.”

Esther: “Vroeger vond ik geschiedenis en aardrijkskunde heel erg moeilijk. Je krijgt bij deze vakken zó veel informatie aangeboden. Hoe weet je nu precies wát je moet onthouden? Liever was ik bezig met talen zoals Engels, Frans, Grieks en Latijn: daar zat tenminste een structuur in ?. Ik heb vaak geluk gehad met docenten/leraren. Zij konden namelijk heel grappig en inspirerend vertellen. Hierdoor onthield ik vaak de belangrijkste dingen wel. De samenvatting in het boek doorlezen én hardop vertellen aan een denkbeeldig iemand (of mezelf) wat me is bijgebleven uit het hoofdstuk, was ook een handige strategie. En nog één laatste tip: als je iemand iets uitlegt wat je net geleerd hebt, dan weet je eigenlijk al hoe het werkt! Dus: help een ander als hij/zij er niet uitkomt en vertel hoe jij het zou doen.’’

Meer lezen? Ga hier naar het overzicht met al onze blogs over onderwerpen die we tegenkomen in de dagelijkse praktijk. Van leesplezier tot sociaal-emotionele problematiek, van de mindset theorie tot tips voor ouders en scholen. Én natuurlijk meer BLH’ers die de 5 vragen beantwoorden.

5 vragen aan… Renate en Alana

Wie lopen er rond op de vestigingen van BLH? Wat is hun specialiteit? En hoe werken ze? Maak kennis met onze medewerkers. Deze keer BLH’ers Renate en Alana.

Wat zijn je werkzaamheden bij BLH?

Alana: ‘’Op zowel de praktijk als op scholen behandel ik kinderen variërend van het versterken van hun zelfvertrouwen en emotieregulatie tot het verbeteren van de executieve functies. Daarnaast zie ik leerlingen die moeite hebben met leren. Ook voer ik voor de basis GGZ diagnostiek uit, zoals intelligentieonderzoek, ADHD en autismespectrumstoornis.’’

Renate: ‘’Ik zie met name kinderen met leerproblematiek. Vaak zie je dat deze kinderen mede door hun leerproblemen niet zo lekker in hun vel zitten. We kijken dan samen naar de kwaliteiten en talenten van het kind. Sinds kort zie ik ook groepjes leerlingen buiten schooltijd. Juist omdat het na schooltijd is, probeer ik veel bewegend te leren met ze en lekker naar buiten te gaan. Ik was bang dat ze het vreselijk zouden vinden om nog langer op school te blijven, maar tot nu toe hoor ik veel positieve reacties. Ook voer ik dyslexie- en intelligentieonderzoeken uit.”

Welke creatieve, grappige dingen doe je tijdens de begeleiding?

Renate: ‘’Tijdens een online sessie met een meisje met ernstige dyslexie lazen we een supersaai leesblad met losse zinnen die helemaal niks met elkaar te maken hadden. (Lees verder waarom lezen zo belangrijk is, inclusief tips!) Het meisje was best verlegen en we kenden elkaar nog niet zo lang. Ik stelde voor om de zinnen steeds op een andere manier voor te lezen: eerst 5 zinnen heel boos, daarna 5 zinnen heel blij, verdrietig, spannend, enzovoorts. Nou, we hebben zo’n lol met elkaar gehad. Wat bleek? Ze was een ontzettend goede toneelspeelster! Het ijs was gebroken en sindsdien durft ze meer en meer van zichzelf te laten zien.’’

Alana: ‘’Met een leerling die moeite had met het ‘inplannen’ van ontspanning ben ik een keer samen gaan hardlopen. Op deze manier kon hij experimenteren of het hardlopen een goede ontspanning voor hem is én ervaren dat ontspannen heel belangrijk is!’’

Wat vind je het belangrijkste resultaat om te behalen met leerlingen?

Alana: ‘’Het belangrijkste en mooiste resultaat om te behalen met de kinderen en jongeren vind ik dat zij zelf hun eigen ontwikkeling zien, trots zijn op zichzelf en zelfvertrouwen hebben.’’

Renate: ‘’Dat kinderen lekker in hun vel zitten! Daarom vind ik het belangrijk samen een band op te bouwen. Zo beginnen we altijd met een praatje. Over hoe je dag was bijvoorbeeld of ik pak er een praatkaartje bij. Als een kind zich veilig voelt lukt het bovendien beter om te leren. Het tweede belangrijkste doel is natuurlijk om te groeien op een bepaald gebied. Het is prachtig te zien hoe trots een kind kan zijn als hij/zij een AVI-niveau vooruitgegaan is na weken lang oefenen.”

Hoe komt de mindsettheorie terug in je werkzaamheden?

Alana: ‘’Ongeacht de hulpvraag en leeftijd van de kinderen en/of jongeren, pas ik mindset toe door hen bewust te maken van de stappen die zij al maken. Er is niks leukers dan kinderen en jongeren bewust te maken van de groeimindset die zij al laten zien in het dagelijks leven. Bijvoorbeeld met het oefenen voor hun hobby of sport. Op deze manier wordt de groeimindset niet alleen geïntegreerd in de begeleiding, maar ook in hun dagelijks leven. Ook geloof ik erin dat de groeimindset wordt versterkt wanneer kinderen zich bewust zijn van deze momenten en de omgeving hen hiervoor complimenteert.’’

Renate: ”Ik geef feedback aan leerlingen op het proces en niet (meteen) op het resultaat. Dus: ‘Wat heb je goed doorgezet!’ of ‘Je vindt het nog best moeilijk, maar toch geef jij niet op!’. Verder lees ik vaak de boeken ‘Het meisje dat nooit fouten maakte’ en ‘Je fantastische, elastische brein’ voor. Vooral het eerste boek zorgt vaak voor mooie gesprekken en vinden de meeste kinderen heel leuk.”

Wat vond je zelf vroeger heel moeilijk op school?

Renate: ‘’Ik kon vroeger vrij makkelijk leren, maar wat ik wel heel moeilijk vond was om mijn vinger op te steken en een antwoord te geven. Ik was erg verlegen en hoopte dat ik de beurt niet kreeg… Want wat als ik iets verkeerds zou zeggen? Ik heb hier eigenlijk nooit hulp bij gekregen. Nu denk ik wel eens als ik kinderen de mindset-theorie uitleg: wat had ik hier zelf als kind veel aan gehad kunnen hebben! De verlegenheid is langzaam maar zeker minder geworden, maar ik denk dat als je van jongs af aan al leert dat je door oefening beter kunt worden en dat je van fouten maken juist leert (lees verder hóe je nou van fouten leert), dat je dan vaker uit je comfort-zone durft te komen en steeds zekerder van jezelf wordt.’’

Alana: ‘’Samenvatten! Tijdens mijn bachelor psychologie schreef ik nog steeds hele boeken over, omdat ik álles belangrijk vond. Pas tijdens mijn master orthopedagogiek heb ik leren samenvatten. Ik kreeg zo veel vakken dat ik geen tijd meer had om hele uitgebreide samenvattingen te schrijven, het moest beknopt. Hierdoor heb ik geleerd dat ik ook goede cijfers kon halen met beknoptere samenvattingen. Mijn vertrouwen in het beknopter samenvatten en bepalen van de belangrijk informatie groeide door deze succeservaringen!’’