orthopedagoog

5 vragen aan… Jasmijn en Esther

Wie lopen er rond op de vestigingen van BLH? Wat is hun specialiteit? En hoe werken ze? Maak kennis met onze medewerkers. Deze keer BLH’ers Jasmijn en Esther.

Wat zijn je werkzaamheden bij BLH?

Jasmijn: “Nu ik er goed over nadenk doe ik van alles binnen BLH. Ik begeleid kinderen en jongeren met leerproblematiek, voer RT uit op scholen, verricht onderzoek en geef behandelingen in de basis GGZ voor hoofdzakelijk kinderen met ADHD en sociaal-emotionele problematiek, ik werk voor REACH en tot slot werk ik samen met de Buitenjuf. En oh ja, ik manage ook deels het Sri Lanka project. Het is fantastisch om zo gevarieerd bezig te kunnen zijn.”

Esther: “De meeste kinderen die ik zie, komen bij mij voor dyslexiebehandelingen. Deze kinderen heb een diagnose dyslexie en een behandelindicatie. Met hen doe ik verschillende oefeningen, zowel mondeling als op de computer, met als doel dat ze uiteindelijk ​vooruitgaan met lezen. Daarnaast zie ik ook twee leerlingen die ik help met begrijpend lezen; één van hen op de basisschool en de ander in 3 Havo.”

Welke creatieve, grappige dingen doe je tijdens de begeleiding?

Esther: “Ik begeleid een meisje dat het thuis niet makkelijk heeft. ‘s Ochtends om 9.00 uur zit haar hoofd al helemaal vol met alle indrukken die ze vanuit huis heeft meegekregen. Omdat ik zelf voor mijn ontspanning en om te ontprikkelen na een drukke dag regelmatig mediteer, dacht ik: ‘Hé laat ik dat bij haar ook eens proberen!’ We starten nu de behandeling met een korte meditatie van 3 minuten. Na die drie minuten voelt ze zich helemaal ontspannen en is haar hoofd leeg, zodat ze open staat voor wat ik haar wil leren tijdens de behandeling. Mooi hè?’’

Jasmijn: “Ik gaf een jongen begeleiding voor begrijpend lezen. Hij was moeilijk te motiveren en had weinig zin in de begeleiding. Toen ik doorvroeg naar wat hij leuk vond, vertelde hij mij dat hij groot fan is van ACDC. Toen hebben we maar even heel hard zijn favoriete nummer van ACDC opgezet en heb ik een tekst over rockmuziek opgezocht. Hij bloeide helemaal op en we zijn daarna lekker aan de slag gegaan! ’’

Wat is je grappigste blunder tijdens een begeleiding?

Jasmijn: “Tijdens rekenbegeleiding was ik een keer heel overtuigend een som aan het uitleggen aan een groep 8er, totdat ze mij op een rekenfout wees. Mijn eerste reactie was dat ik mij schaamde. Maar het prachtige eraan was, was dat zij de som aan mij uit ging leggen en het vlekkeloos deed. Ze ontving ook voor faalangst begeleiding van mij en straalde op dat moment ontzettend veel zelfvertrouwen uit! Niet alleen dat ze de som goed had, maar ook omdat ze had durven zeggen dat ik het niet helemaal juist deed en zij daar toen het voortouw in nam. Ik was hartstikke trots op haar.’’

Esther: “Oeh, dat is een lastige vraag. Daar heb ik echt even over na moeten denken. Eigenlijk heb ik voor zover ik weet nog nooit een echte blunder begaan… Soms ben ik een beetje chaotisch en dan benoem ik dat naar de leerlingen. Sommige komen dan met heel handige opmerkingen als “Juf, ik zou dat de volgende keer maar in de tas laten zitten…” Soms denken we als volwassenen veel te ingewikkeld omdat we ons laten hinderen door beperkingen (‘dat kan niet want…’). Leuk om de vindingrijkheid en de ​​creativiteit van de kinderen te horen en toe te passen.”

Hoe komt de mindsettheorie terug in je werkzaamheden?

Esther: ‘’Mijn motto is al jarenlang: ‘Je kunt meer dan dat je denkt’. Dat probeer ik de leerlingen ook te laten inzien. Ik maak vaak gebruik van grafieken of tabellen waarbij ik laat zien hoeveel woorden een kind goed gelezen heeft óf hoe lang ze over een rijtje met 15 woorden doen. Het is mooi om te zien dat ze trots zijn wanneer ze sneller zijn gaan lezen. En wanneer het minder goed ging dan de vorige keer, bespreken we hoe dat kwam. Soms leg ik ook uit dat je niet de hele dag een topprestatie kunt leveren; dat zou echt zwaar vermoeiend zijn. Daarnaast geef ik de leerlingen ook mee dat het oké is om te zijn wie je bent. Want als de wereld alleen maar uit Albert Einsteins zou bestaan, in wat voor wereld zouden we dan leven? Diversiteit maakt de maatschappij alleen maar mooier.’’

Jasmijn: ”Ik probeer kinderen altijd bewust te maken van hun denkproces als ze moeten beginnen met een taak die ze moeilijk vinden. Door alle denkstappen langs te gaan, komen zij er snel achter dat die negatieve gedachten niet behulpzaam zijn. Samen kijken we dan hoe we die gedachten om kunnen vormen in helpende gedachten. Als een begeleiding start, begin ik meestal ook met een psychoeducatie over hoe mensen leren en hoe dat werkt in de hersenen. Kinderen vinden het onderwerp ‘hersenen’ namelijk ontzettend interessant.”

Wat vond je zelf vroeger heel moeilijk op school?

Jasmijn: “Vroeger had erg veel last van faalangst en ik vond dat ik alles zelf maar moest kunnen. Wat mij toen heeft geholpen is dat ik toch om hulp ben gaan vragen en dat daar geen schaamte in zit. Ook ben ik gestopt met mijzelf vergelijken met anderen. Iedereen heeft zo zijn eigen talenten en het is helemaal oké om iets moeilijk te vinden. Met wat extra oefening kom je er wel.”

Esther: “Vroeger vond ik geschiedenis en aardrijkskunde heel erg moeilijk. Je krijgt bij deze vakken zó veel informatie aangeboden. Hoe weet je nu precies wát je moet onthouden? Liever was ik bezig met talen zoals Engels, Frans, Grieks en Latijn: daar zat tenminste een structuur in ?. Ik heb vaak geluk gehad met docenten/leraren. Zij konden namelijk heel grappig en ​inspirerend vertellen. Hierdoor onthield ik vaak de belangrijkste dingen wel. De samenvatting in het boek doorlezen én hardop vertellen aan een denkbeeldig iemand (of mezelf) wat me is bijgebleven uit het hoofdstuk, was ook een handige strategie. En nog één laatste tip: als je iemand iets uitlegt wat je net geleerd hebt, dan weet je eigenlijk al hoe het werkt! Dus: help een ander als hij/zij er niet uitkomt en vertel hoe jij het zou doen.’’

Meer lezen? Ga hier naar het overzicht met al onze blogs over onderwerpen die we tegenkomen in de dagelijkse praktijk. Van leesplezier tot sociaal-emotionele problematiek, van de mindset theorie tot tips voor ouders en scholen. Én natuurlijk meer BLH’ers die de 5 vragen beantwoorden. 

5 vragen aan… Emma en Michelle

Wie lopen er rond op de vestigingen van BLH? Wat is hun specialiteit? En hoe werken ze? Maak kennis met onze medewerkers. Deze keer BLH’ers Michelle en Emma.

Wat zijn je werkzaamheden bij BLH?

Michelle: “Mijn werkzaamheden binnen BLH zijn momenteel vooral het begeleiden van kinderen met leerproblematiek, soms in combinatie met sociaal-emotionele problematiek of werkhouding/taakaanpak. Ik werk op verschillende scholen en zie ook kinderen op het kantoor aan de Vlierboomstraat.”

Emma: “Ik houd me voornamelijk bezig met de didactische kant. Ik kom op scholen om arrangementen uit te voeren, maar ook om het technisch lezen op zorgniveau 3 te verzorgen. Verder geef ik dyslexiebehandelingen. Ten slotte heb ik nog een paar particuliere leerlingen: dit varieert van het bijspijkeren van de werkwoordspelling tot leerlingen met faalangstklachten.”

Welke creatieve, grappige dingen doe je tijdens de begeleiding?

Emma: “Iets wat me meteen te binnen schiet is rekenen met behulp van ‘bewegend leren‘. De kinderen waren erg verbaasd dat ze niet op hun stoel hoefden te blijven zitten, maar rond mochten lopen of springen terwijl ze de tafels aan het oefenen waren.”

Michelle: “Tijdens begeleiding vind ik het leuk om gebruik te maken van echte materialen. Vorig jaar heb ik met een kleuter buiten bladeren gezocht bij het thema ‘herfst’. Eén van de doelwoorden was ‘dwarrelen’. Samen hebben we de bladeren staand op een stoel losgelaten en over elkaar heen laten vallen, dwarrelen dus!”

Wat vind je het belangrijkste resultaat om te behalen met leerlingen?

Michelle: “Voor ieder kind is het doel of gewenste resultaat anders. Ik vind het ontzettend belangrijk om uit kinderen het hoogst haalbare te halen. Ik geloof dat dit alleen maar lukt als het kind ook zelf gaat geloven dat hij of zij dit kan. Daarom vind ik het bouwen aan zelfvertrouwen door middel van positieve benadering en succeservaringen het meest essentiële tijdens de begeleiding.”

Emma: “Ik vind het erg belangrijk dat de kinderen het naar hun zin hebben. Wanneer je merkt dat een kind met tegenzin bij je komt, kan je een stuk minder bereiken. Ik ga dan graag met het kind in gesprek om erachter te komen waar de tegenzin vandaan komt en hoe we dit kunnen oplossen. Kinderen komen dan zelf vaak met verrassende en goede ideeën!”

Hoe komt de mindsettheorie terug in je werkzaamheden?

Emma: “Deze theorie laat ik in al mijn soorten begeleidingen terugkomen, op allerlei verschillende manieren. Eén manier is om complimenten te geven gericht op het proces, in plaats van op het resultaat, maar ook de kinderen zelf in te laten zien dat het proces heel belangrijk is. Vaak merk je dat namelijk dat iedereen erg resultaatgericht bezig is. Een manier om kinderen bewust te laten worden van het belang van het proces, is bijvoorbeeld door af en toe terug te blikken op alles wat we samen al hebben bereikt in de begeleiding. Hierbij gebruik ik ook vaak de leerkuil-metafoor.”

Michelle: ”De mindset-theorie komt op verschillende momenten in de begeleiding terug. Als leerlingen het aankunnen, probeer ik de kinderen zelf te laten bepalen wat ze deze keer gaan oefenen en op welke manier. Zo maak ik ze eigenaar van hun eigen leerproces. Daarnaast is de positieve benadering zoals beschreven bij de vorige vraag ook ontzettend van belang. Kinderen moeten zelf gaan geloven dat ze iets kunnen. Wanneer ze doorzetten, kunnen ze alles bereiken.”

Wat vond je zelf vroeger heel moeilijk op school?

Michelle: “Op de basisschool vond ik rekenen ontzettend moeilijk. In de vakanties kreeg ik boeken mee naar huis om bij te werken en tijdens het zelfstandig werken aan de weektaak zat ik altijd nog te zwoegen op de rekenles van die dag. Ik ben altijd blijven oefenen, maar op de middelbare school bleef wiskunde nog steeds struikelblok. Totdat ik een docent kreeg die bij mij het kwartje deed vallen. Opeens begreep ik de stof die ik eerst zo moeilijk had gevonden. Vanaf toen heb ik geen cijfer meer onder de 8 gehaald en voor de toets over de stelling van Pythagoras had ik zelfs een 10!”

Op welke manier leerde je vroeger het best?

Emma: “Mijn manier van leren was markeren van de leerstof om vervolgens samenvattingen te maken. Ik begon al op tijd met het lezen van alle stof, om belangrijke stukken tekst te markeren. Wanneer de toets er dan bijna aan kwam, ging ik van die gemarkeerde stukken een samenvatting maken. Zo had ik alle leerstof toch al twee keer volledig gelezen! Vaak maakte ik daarna nog weer een samenvatting van mijn samenvatting, omdat ik meestal iets te veel uitweidde ?.”

Meer lezen? Ga hier naar het overzicht met al onze blogs over onderwerpen die we tegenkomen in de dagelijkse praktijk. Van leesplezier tot sociaal-emotionele problematiek, van de mindset theorie tot tips voor ouders en scholen. Én natuurlijk meer BLH’ers die de 5 vragen beantwoorden.

Waarom een IQ-test niet vertelt hoe slim een kind écht is

Is een kind met een IQ van 130 slim? En een kind met een IQ van 80 dom? Nee, zo simpel ligt dat niet. We denken vaak in IQ om te verklaren wat een kind kan of niet. Maar er zijn nog heel veel andere dingen, zoals humor en geduld, die niet te meten zijn met een test. En zeker zo bepalend zijn voor hoe begaafd een kind écht is.

Ooit ook weleens fanatiek en in opperste concentratie mee gepend, gedacht en gehersenkraakt met de Nationale IQ-test? Wat kwam eruit? Een IQ van 85 zoals ‘’De Roodharigen’’? Of IQ 159 zoals Delores van het Klokhuis? Het was mooie tv natuurlijk, maar in de praktijk kijken we anders naar intelligentie.

IQ onder de 100: niet zo slim?
Een poos geleden klopten Anna* en haar ouders aan bij de praktijk van Buro Leerlingenhulp (BLH). De zorgen? Het liep niet lekker op school. De orthopedagogen en psychologen probeerden te achterhalen waarom Anna op school niet lekker in haar vel zat. Was het faalangst? Kon ze het niveau op school niet bijbenen? Had ze moeite zich te concentreren? Een aantal tests werd afgenomen. Eén van de tests was de WISC: een intelligentietest voor kinderen.
Nadat een orthopedagoog of psycholoog bij het kind vragen, puzzels en nog meer vragen heeft afgenomen, berekent een slim staaltje statistieken een aantal getallen. Zo ook het (Totaal) IQ. Een getal dat in de volksmond voornamelijk bekend staat als ‘’boven de honderd zal het wel goed zitten’’ en ‘’onder de honderd ben je toch minder slim’’.

Qua IQ bleek Anna vrij hoog te scoren. Het niveau van de lesstof zou dus geen probleem moeten zijn. Maar daarmee was haar ‘probleem’ niet opgelost. Om te snappen hoe een kind, zoals Anna, echt in elkaar zit, spelen zoveel andere dingen mee. Gedrag – in alle soorten en maten – is moeilijk te vangen in één term, in één definitie, in één getal, zoals IQ. Want hoewel twee kinderen bijvoorbeeld best eenzelfde IQ kunnen hebben, is iedereen uniek en ontwikkelt elk kind zich volgens eigen pad. Waar het ene kind de handdoek in de ring gooit wanneer het moeilijk wordt, blijft de ander net zo lang doorgaan tot het lukt. Om een goed beeld te krijgen van een kind en zijn of haar talenten, omgeving, interesses en zelfbeeld is het belangrijk om informatie in te winnen vanuit verschillende perspectieven en het kind te observeren.

Verschillende soorten intelligentie
Dit alles, en nog veel meer, is wat een goed intelligentieonderzoek omvat. Waar ben je goed in? Wat is lastig? Waar heb je baat bij?  Een lijstje met eigenschappen die een test als de WISC níet meet is oneindig lang: geduld, discipline, flexibiliteit, leiderschap, samenwerking, humor, verantwoordelijkheid, moed, motivatie, doorzettingsvermogen… Zeer nuttige eigenschappen in het leven, die best iets over een kind vertellen, nietwaar?

Overigens is er in de wetenschap ook discussie over het begrip ‘intelligentie’. Een theorie stelt dat er meerdere vormen van intelligentie zijn. Scoort een kind laag op het IQ dat de WISC beoogt te meten? Dan is het op andere vlakken vast intelligenter. Zoals Mozart was in de muziek en een profvoetballer is op motorisch gebied. En het zijn juist die talenten en vaardigheden die een kind ‘slim’ kunnen maken.

Talent ontwikkelen
Wat bleek bij Anna het geval? Ze was in de ogen van anderen ‘slim’. Haar taakaanpak was systematischer dan systematisch. En haar nieuwsgierigheid en motivatie waren groot: ‘’Wat betekent dit Engelse woord?’’, ‘’Wat zit er allemaal achter die kastdeurtjes?’’, ‘‘Hoe ver is het naar de maan?’’ waren vragen die haar bezighielden. Maar in woorden vertellen hoe iets in elkaar steekt vond ze een stuk lastiger. De juf vond haar stilletjes, verlegen en angstig in de klas. Moeder vond dat Anna dag in dag uit te intens met haar huiswerk bezig was. Met observaties door psychologen en informatie van haar moeder en de juf kon BLH Anna helpen. Anna leerde hoe ze haar sterke systematische taakaanpak kon inzetten om de lesstof onder de knie te krijgen én zich zelfverzekerder kon voelen in de klas. Aan haar IQ is niets veranderd, dus testen zullen niet uitwijzen dat ze slimmer is geworden. Maar door haar talenten in te zetten, is Anna meer gegroeid dan ooit.

*De naam Anna is om privacyredenen gefingeerd

Meer lezen? Ga hier naar het overzicht met al onze blogs over onderwerpen die we tegenkomen in de dagelijkse praktijk. Van leesplezier tot sociaal-emotionele problematiek, van de mindset theorie tot tips voor ouders en scholen.

Twee vrouwen met autisme vertellen

Eerder schreven wij deze blog over Autisme Spectrum Stoornis (ASS). Hierdoor kwamen we in contact met twee dames met autisme; Janneke (46) en Julia (23). Autisme wordt bij meisjes minder goed herkend en gediagnosticeerd dan bij jongens. Uit onderzoekt blijkt dat autisme zich bij meisjes anders uit dan bij jongens. Een opvallend verschil dat niet genegeerd mag worden in de maatschappij en (jeugd)zorg. We raakten met ze in gesprek en delen hun verhaal en ervaringen graag.

Julia verwoordt het prachtig: ‘’Mensen met autisme denken, reageren en gedragen zich niet als een ‘gemiddeld’ persoon. Het zou fijn zijn als mensen zich erover inlezen. En inzien dat desondanks mensen met autisme misschien anders denken, reageren en gedragen toch net zo ‘gewoon’ zijn als ieder ander.’’

Allereerst wat onwijs dapper dat jullie je verhaal willen delen. Wat is jouw verhaal Janneke?
Janneke: ‘’Ik kreeg twee jaar geleden de diagnose op mijn 44ste. Heel erg laat dus. Vaak kreeg ik diagnoses die niet klopten, van borderline tot ADHD. Met ups en downs heb ik me door het leven geworsteld. Relaties, vriendschappen, school en werk zijn moeilijk: een pestverleden, niveauwisselingen op school, te lang in een foute relatie en telkens een andere baan omdat je onder je niveau werkt en je manager je niet begrijpt. En toen dacht een psycholoog waar ik voor PTSS was aan ASS. Uit het onderzoek kwam inderdaad ASS met een IQ van 144. Ik heb vorig jaar een cursus tot autisme-coach afgerond om mezelf en mijn kinderen beter te kunnen begeleiden.’’

Merk je een verschil tussen jongens en meiden met autisme?
Julia: ‘’Zelf merk ik dat meiden socialer zijn dan jongens. Dit komt mede omdat meiden (aan)geleerd wordt socialer en zorgzamer te zijn. Door deze (aangeleerde) vaardigheden wordt autisme vaak later tot niet herkend bij meiden. Zelf ben ik op mijn 22e gediagnosticeerd met ASS. Terugkijkend heb ik er mijn hele leven best wel last van gehad. Maar door onder andere mijn pestverleden werd snel gedacht dat ik gewoon verlegen, onzeker en terughoudend was. Klopt voor een deel ook wel, maar ik wist gewoon niet hoe ik moest communiceren met leeftijdsgenoten.’’
Janneke -wiens zoon en dochter ook ASS hebben: ‘’Er zit zeker een verschil tussen jongens en meisjes. Vooral op sociaalgebied zijn er veel verschillen. Maar bij mijn zoon en dochter zie ik ook overeenkomsten. Beide vinden teamsport niks, zijn goede schakers en houden van gamen. Op school zijn ze goed in rekenen en begrijpend lezen, maar slecht in spelling.’’

Wat is je advies aan meiden met autisme die jong zijn of net hun diagnose hebben gekregen?
Julia: ‘’Als je jezelf herkent in de symptomen, laat het vooral onderzoeken. Het kan zoveel schelen! Zelf heb ik groepstherapie gehad over wat autisme inhoudt. Daarna heb ik een FLAT-training gevolgd wat zowel mij als mijn omgeving erg heeft geholpen met het begrijpen van autisme en hoe het bij mij werkt/zit. Het creëert rust en duidelijkheid voor jezelf en je omgeving.’’

Wat vind je belangrijk in de hulpverlening?
Janneke: ‘’Door mijn studie aan de Fontys (geestelijk verzorger) en aan de Educatieve Faculteit Amsterdam (docent Nederlands) heb ik in ieder geval geleerd om goed te reflecteren. Dat is voor een groot deel mijn redding geweest. Tot op zekere hoogte kan ik mij redelijk redden in de maatschappij.’’
Julia: ‘’Ik heb nu via de Wmo een hele fijne coach die mij helpt met praktische dingen, zoals het inplannen van mijn dag en week, inzicht krijgen in mijn gedrag en zorgen voor duidelijkheid. Ik vind het belangrijk dat een hulpverlener iemand serieus neemt. Ik vind het erg vervelend wanneer mensen zeggen dat ik het bedenk, alsof het er niet is. Als het er niet was, had ik er geen last van. Zo is mij bijvoorbeeld gezegd; werk eerst maar aan je depressie, dan doen we later wel onderzoek naar autisme. Gelukkig heeft mijn oud-behandelaar doorgezet en gaat het zoveel beter met mij omdat ik weet ‘’waar het vandaan komt’’. En ik het dus écht niet verzin!’’

Wat wil je nog kwijt?
Julia: ‘’Vaak krijgen mensen met een beperking geen kans te starten met een opleiding of baan, omdat gedacht wordt dat zij ‘’moeilijker’’ zijn. Maar soms zijn alleen verduidelijking van taken of net wat vaker pauze om te ont-prikkelen nodig zodat een scholier of werknemer kan werken als ieder ander. Vraag wat iemand nodig heeft om optimaal te werken in plaats van direct ervan uit te gaan dat iemand te veel begeleiding nodig heeft. Daarom ben ik blij dat ik bij EEGA Plus zit. Door middel van scholing helpen zij mensen met een beperking en een afstand tot de arbeidsmarkt aan een baan. Zónder dat je het gevoel hebt dat je een beperking hebt -integendeel, juist buitengewone talenten ?.”

Benieuwd wat BLH voor je kan betekenen? Neem contact met ons op of stuur een mail naar info@buroleerlingenhulp.nl. We helpen graag! 

Tip: we zijn een training voor de hele familie op het gebied van mind, voeding en beweging aan het maken. Download op deze pagina een voorproefje in de vorm van een gratis e-book! En vergeet je niet in te schrijven voor onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven. 

BLH in Sri Lanka (English version)

The Dutch organization Buro Leerlingenhulp (BLH) is a collective of child psychologists who help children with special needs. Driven by an interest in Eastern cultures and a dream to expand their skills and knowledge they started a collaboration with the SOS Children’s Village in Galle, where they are creating programs with the groupworkers to help the children. An interview with Lizette; owner of BLH.

Asia and Sri Lanka
‘I travelled a lot in Asia and fell in love with Sri Lanka. The country, the mindset and the people stole my heart’. Lizette and her family searched for a place where they could spend their holiday and at the same time work the local community. They found a beautiful place in Southern Sri Lanka where they got involved in the renovation of a house. As an architect her husband started a project (https://vimeo.com/261259789) and Lizette offered her help wherever she could, but she didn’t feel like it was enough. As a child psychologist she has an interest for children with special needs. ‘That was where I wanted to help’.

A dream
Back in the Netherlands Lizette started sharing her stories, dreams and ambitions with colleagues. ‘The East and the West, we can learn so much from each other! It would be great if we could combine ourskills and knowledge to help each other and grow and learn together.

For the 15th anniversary of BLH Lizette decided that she wanted to do something unique. She and her colleagues wanted to broaden their horizons and see how they could work together with other countries in creating opportunities for children with special needs.

SOS Children’s Village
Lizette her ideas led to actions and she decided to contact the SOS Children’s Village in Galle. Orphans and children who, for various reasons, cannot live with their parents, are offered shelter in these family homes. They are raised by specialized groupworkers and the group is seen as a family. ‘I asked if they would be interested in collaborating with the child psychologists of BLH. Last summer I went to visit the Children’s Village in Galle and it was a beautiful experience. We believe that both the Dutch and the Sri Lankan team can contribute in helping the children building up their self-esteem, dealing with stigma around mental health, offering psychological support for traumatized children, developing ways to treat learning- and behaviouralproblems and educate young adults to find their place in society, by cooperating and sharing their knowledge.

Specialists from BLH are now travelling to Sri Lanka. They work together with the groupworkers in the best interest of the children. ‘We are proud that the SOS Children’s Village in Galle gave the BLH-team the opportunity to exchange skills and knowledge with the groupworkers, so we can both benefit from learning about the cultural differences and similarities’. BLH believes that every child, with or without special needs, should be able to grow up in a safe environment and should have the opportunity to discover their potential and develop their talents. It all starts with the children!

Support
Are you a professional working in child care? Do you work in Sri Lanka and do you know everything about the culture? Would you like to work with Dutch child psychologists?

We are deeply interested in learning from each other and in meeting people who can guide us through the Sri Lankan field of mental health care and child psychology, sharing knowledge and learning with and from each other!

Contribute:
Are you just as excited as we are and would you like to contribute? Then please consider making a donation.
To donate

Contact details:
Lizette Scheer, l.scheer@buroleerlingenhulp.nl