Wie lopen er rond op de vestigingen van BLH? Wat is hun specialiteit? En hoe werken ze? Maak kennis met onze medewerkers. Deze keer BLH’ers Annemarie en Froukje.
Wat zijn je werkzaamheden bij BLH?
Froukje: “Ik begeleid vooral leerlingen met dyslexie, NT2 leerlingen, leerlingen met faalangst en zij die hulp hebben met hun studievaardigheden.”
Annemarie: “Ik begeleid kinderen met zowel leerproblemen als sociaal-emotionele problematiek. Vaak is er sprake van een combinatie. Wanneer kinderen niet lekker in hun vel zitten, gaat het leren moeizamer. Andersom is het vaak ook zo dat leerproblemen zorgen voor bijvoorbeeld onzekerheid, frustratie of faalangst.”
Welke creatieve, grappige dingen doe je tijdens de begeleiding?
Froukje: “Leerlingen die niet graag lezen heb ik wel eens op een leuke manier beloond als ze goed gelezen hadden. Ik ben een keer met een leerling mijn puppy gaan uitlaten als beloning, een met ander kindje speelde ik als beloning verstoppertje. Was voor mij een stuk lastiger verstoppen dan voor de leerling.”
Annemarie: “Tijdens begeleidingsmomenten oefen ik vaak met het trainen van bepaalde vaardigheden. Door specifiek een bepaalde vaardigheid te benoemen en in te oefenen, wordt het voor een kind (en zijn omgeving) concreet en kan je samen goed kijken naar wat de vooruitgang is. Zo heb ik eens met een heel onzeker meisje geoefend met ‘cool lopen’. Ze had de neiging zichzelf te verstoppen en wilde het liefst niet gezien worden door anderen. We hebben samen in een rollenspel gekeken wat het effect is van lichaamshouding en hoe je overkomt op anderen. Ze kwam erachter dat oogcontact, glimlachen en cool rechtop lopen een veel leukere indruk geeft. Daarnaast hebben we geoefend met de invloed van je eigen gedachten op je gedrag. Na haar groep 8 kamp kwam haar leerkracht naar mij toe en zei dat dit meisje de diva van de klas was geworden. Ze was ineens erg populair bij de andere kinderen. Hier was ze natuurlijk supertrots op.”
Wat vind je het belangrijkste resultaat om te behalen met een leerling?
Annemarie: “Ik vind het heel belangrijk dat kinderen zich tijdens begeleidingsmomenten op hun gemak voelen en het gevoel hebben dat ze helemaal zichzelf kunnen zijn. Naast het werken aan de gestelde doelen in het behandelplan, is er bij mij altijd ruimte om te praten over datgene waar het kind die week zelf mee komt of misschien wel mee zit. Aan het begin van de behandeling maken we hier altijd even tijd voor.”
Froukje: “Het belangrijkst vind ik het dat een kind zelf de doelen meebepaalt en ik hoop dat bijvoorbeeld het plezier in lezen zo is toegenomen dat ze het ook uit zichzelf gaan doen. Dat ze met mij samen ontdekken hoe leuk lezen kan zijn en het daarna zelf oppakken!”
Annemarie: “Ik kan er 1-2-3 geen bedenken, maar ik merk dat kinderen het heel leuk vinden wanneer ik vertel over grappige blunders, onzekerheden of problemen die ik of mijn eigen kinderen zelf meegemaakt hebben. Hierdoor durven kinderen zichzelf ook open te stellen en en voelt het heel natuurlijk om over eigen emoties, gedachten en gedrag te praten.”
Wat vond je zelf vroeger heel moeilijk op school?
Froukje: “Zelf ben ik ook dyslectisch, maar dat kwam eigenlijk pas aan het licht op de middelbare school. Ik heb toen remedial teaching gehad en dat heeft me geholpen. Op de lagere school kreeg ik het dictee steeds mee naar huis en moest het dan tien keer overschrijven. Dat hielp mij helemaal niet en voelde me ook best dom. Nu vind ik het daarom extra fijn om leerlingen met dyslexie te begeleiden en ze ervan te verzekeren dat het niets te maken heeft met hoe goed je kan leren.”
Annemarie: “Toen ik 9 was, verhuisde ons gezin naar Friesland en kreeg ik op school Friese les. Ik was de enige in de klas die geen Fries sprak. Ik vond het echt verschrikkelijk wanneer ik een beurt kreeg en de andere kinderen keihard gingen lachen om mijn uitspraak. Ik had al buikpijn als ik wist dat we die dag Fries hadden op school. Het leverde mij zoveel spanning op. Het zou fijn geweest zijn als ik wat meer had kunnen relativeren en lachen om mezelf. Dit heb ik eigenlijk pas later in mijn leven geleerd. Ik probeer bij kinderen dus eigenlijk altijd wel aandacht te hebben voor het sociaal-emotionele stukje bij leerproblemen. Zodra we het over de emoties hebben die komen kijken bij bijvoorbeeld rekenproblemen, zie je de kinderen ontspannen. Het voelt alsof ze eindelijk hun geheim kunnen delen dat het niet kunnen rekenen gewoon heel erg rot voelt en ze zich het liefst willen verstoppen. Ze voelen zich hierdoor begrepen en de eerste stap is gezet.”
Meer lezen? Ga hier naar het overzicht met al onze blogs over onderwerpen die we tegenkomen in de dagelijkse praktijk. Van leesplezier tot sociaal-emotionele problematiek, van de mindset theorie tot tips voor ouders en scholen. Én natuurlijk meer BLH’ers die de 5 vragen beantwoorden.